SERENAD

Tatile giderken başladığım kitabımı nihayet nihayet bu akşam bitirebildim.Kitabı okumamın bu kadar uzun sürmesine bakarak sıkıcı bir kitap olduğunu düşünmenizi istemem.Kitabın çabuk bitmemesi tamamen benimle alakalı.Yazlıkta ev işleri, misafir ağırlama (Bundan kesinlikle şikayetçi değilim),komşularla geçirilen güzel zamanlar ve tabi daha da önemlisi yakın gözlükleriyle okumanın verdiği sıkıntı gibi sebeplerle bugünü buldu.

Gelelim kitaba;

Zülfü Livaneli yine harikalar yaratmış.Etkileyici bir hikaye.Ülkelerin değil insanların tarihine değiniyor bence. "Soykırım" iddialarıyla sıksık gündeme gelip suçlanan ülkemizin insanlarının da dünya üzerindeki birçok halklar gibi tarihte bir şekilde bu acıları yaşamış olduğunu gözler önüne seriyor.Medeniyet ne kadar ilerlerse ilerlesin insanların acımasızlığı, masum insanları göz yummadan katledebilmesi gerçeği değişmiyor galiba.Günümüzde de gözümüzün önünde benzer olaylar yaşanmıyor mu?

Kitap bana Paulo Coelho'nun kitaplarını hatırlattı (Çok severek okuduğum bir yazardır.).Paulo Coelho "Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım" , "Veronika Ölmek İstiyor" ve adını şu an hatırlayamadığım (Bunun için özür diliyorum) bir kitabında daha "insanları yaşamında köklü bir değişim olması için bir haftanın çok uzun bir zaman olduğu" tezini savunuyordu.Bana göre "Serenad"da  Maya'nın yaşamında olan da buydu bir bakıma.

Kitabı okumanızı öneriyorum.

Ben bu akşam yeni bir kitaba başlıyorum: "Bahçemde Yeşeren Umutlar" Kitabı sevgili ardaşım Nursel hediye etti.Teşekkürlerimi gönderiyorum, sevgiler...