Erkekler Maça,Kadınlar Güne

 

 Küçükken annemin misafirleri geldiğinde ben genelde yanlarında durmazdım.Diğer odada derslerime çalışır yada yorgun argın misafirleri geçirdiklerinde anneme sürpriz olsun diye mutfağı toplar,bulaşıkları yıkardım (bulaşık makinesi olmayan dönemlerdi).Bir defasında konuşma sesleri o derece yükselmişti ki merak ettim ne konuşuyorlar böyle diye ve kulak misafiri oldum.
    Hepbir ağızdan konuşuyorlardı ve kimse kimseyi dinlemiyordu.Odada birden fazla sohbet konusu vardı yada aslında konu diye birşey yoktu.Çok şaşırdım.Çünkü merak edip kafamı uzatıp içeriye göz attığımda bu karmaşadan herkes memnun görünüyordu, en azından şikayetçi bir halleri yoktu.Ne anlıyorlar bundan; kafaları şişmiyor mu; rahatsız olmuyorlar mı diye düşündüm.Az sonra misafirler yavaş yavaş kalkmaya başladılar.Annemler onları geçirirken konuştukları daha da ilginçti.Gidenler "hoşçakal" derken genelde bir taraftan da "ne iyi oldu da geldik,çok güzel sohbet ettik,içimiz açıldı..."gibi laflar ediyorlardı.
    O zamanlar bu duruma hiçbir anlam verememiştim ama şimdi anlıyorum.Kadınların eşlerine en çok şikayette bulundukları konu değil midir," sen beni hiç dinlemiyorsun" diye.Biz kadınlar konuşup anlatıp rahatlamak istiyoruz çünkü...Ve aslında karşımızdakinin bizi dinleyip dinlememesi de bazen çok önemli olmuyor.(Her durumda değil tabiki)Sadece rahatlama ihtiyacı yani...Ne işe yarar bu kabul günleri diyenler için söyleyeyim erkekler için maçlar ne işe yarıyorsa kadınlar için de kabul günleri aynı işe yarar.Her ikisinde de kişiler deşarj olur eve gittiklerinde rahatlamış,hafiflemiş olurlar ve eşleriyle çocuklarına daha anlayışlı olabilirler.
    Öyleyse mutlu mesut yaşayıp gitmek için terapi seanslarında dolaşmak yerine varsın erkekler maçlarda, kadınlar da günlerde deşarj olmaya devam ededursunlar.Öyle değil mi ama.....